Charakterystyczny, nowoczesny budynek Biblioteki Śląskiej w Katowicach znajduje się na placu Rady Europy. Wzniesiony został pod koniec XX w. wg projektu Marka Gierlotki, Juranda Jareckiego i Stanisława Kwaśniewicza. Tradycje działalności biblioteki sięgają początku lat 20-tych XX w., kiedy to stworzona została instytucja o nazwie Biblioteka Sejmu Śląskiego. Obecnie Biblioteka Śląska posiada w swoich zbiorach ponad 2,6 mln. woluminów.
Biblioteka Śląska jest wojewódzką biblioteką publiczną i wojewódzką o statusie naukowym, najstarszą książnicą na Górnym Śląsku, uwzględniającą:
Biblioteka Śląska została powołana do życia na przełomie 1922 i 1923 r. i kontynuuje tradycyjne kierunki specjalizacji zbiorów, zgodne z polityką gromadzenia przyjętą przez poprzedniczki Biblioteki Śląskiej – Bibliotekę Sejmu Śląskiego (1922–1936) oraz Śląską Bibliotekę Publiczną im. J. Piłsudskiego (1936–1945). W 1952 r. biblioteka otrzymała nową nazwę Biblioteka Śląska i uznana została za bibliotekę naukową. Po połączeniu z Wojewódzką Biblioteką Publiczną, od 1 lipca 2000 r., pełni rolę biblioteki wojewódzkiej, zachowując dotychczasowy status naukowy. Rozporządzeniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 19 lipca 2017 r. Biblioteka Śląska została włączona do bibliotek, które posiadają zbiory zaliczone do Narodowego Zasobu Bibliotecznego.
28 lutego 1991 r. powstał Społeczny Komitet Pomocy Bibliotece Śląskiej, którego zadaniem było choć częściowe zdobycie środków na realizację projektu nowego gmachu, a także rozpropagowanie idei wybudowania budynku dla tak potrzebnej instytucji. 24 października 1998 r. odbyło się uroczyste otwarcie nowego gmachu Biblioteki Śląskiej przy placu Rady Europy 1 w Katowciach.