Kościół św. Doroty w Będzinie wzniesiony został z kamienia i cegły, na fundamentach z kamienia łamanego. Mury kościoła mają ok. metra grubości. Nad jego bryłą wznosi się wieża o wysokości 20 m. Kościół wybudowano w roku 1635 z inicjatywy ks. Wojciecha Lipnickiego, fundatorką zaś była jego krewna, Dorota Kącka, ksieni klasztoru norbertanek na krakowskim Zwierzyńcu. W 1638 r. miała miejsce konsekracja świątyni przez ks. biskupa Tomasza Oborskiego. Przez niemal wiek kościół ten spełniał funkcję parafialnego, gdyż zasadnicza świątynia, pw. św. Katarzyny, uległa pożarowi.
Miejsce to zasłynęło w 1865 r. Jak podaje kronika parafialna, miał wówczas zdarzyć się cud za sprawą Matki Bożej. Marcin Kotuła, robotnik z miejscowości Kamień, długo modlił się o uzdrowienie swego dziecka, aż usnął. Matka Boża, która ukazała mu się we śnie, poleciła mu przynieść do wnętrza kościoła Jej wizerunek. Gdy tak się stało, dziecko odzyskało zdrowie, a świątynia stała się odtąd miejscem pielgrzymek.
W początkach XX w., na skutek wydobycia węgla w tym rejonie, stan zabytku pogorszył się. Dodatkowo pruscy okupanci zdewastowali go, rabując wyposażenie i zamieniając w stajnię. Świątynia odbudowana została po II wojnie. W celu zapobieżenia szkodom górniczym zalano betonem podziemia. W 1968 r. skradziono cudowny obraz Matki Bożej; obecnie znajduje się tutaj jego kopia. Kościół św. Doroty, stanowiący obiekt filialny parafii św. Katarzyny, jest miejscem nabożeństw podczas uroczystości ku czci św. Doroty (6 lutego) oraz w uroczystość Przemienienia Pańskiego (6 sierpnia - odpust przenoszony zazwyczaj na niedzielę), a także szóstego dnia każdego miesiąca.