Jaskinia Komonieckiego stanowi obszerną komorę o powierzchni ok. 115 m. Znajduje się na wysokości 700 m n.p.m., ponad miejscowością Las, na zachodnich zboczach Pośredniego Gronia - grzbieciku odchodzącego od masywu Łamanej Skały. Grota powstała w kilku etapach, przede wszystkim pod wpływem erozji wodnej oraz wietrzenia. Szeroki otwór wejściowy o wysokości ok. 2 m wprowadza do obszernej komory. Dalsza jej część jest jednak niska i ma do 1,5 m. Niezwykłej malowniczości dodaje grocie potok, tworzący wodospad ponad otworem wejściowym. Zimą, podczas mrozów, tworzą się tutaj efektowne nacieki lodowe. Podczas prowadzonych w grocie prac wykopaliskowych znaleziono przedmioty świadczące o bytności ludzi w czasach prehistorycznych, a także fragmenty ceramiki z pierwszej połowy XVII w. Nazwa jaskini pochodzi od Andrzeja Komonieckiego (1658-1729), wójta żywieckiego i kronikarza, który w swym „Dziejopisie żywieckim” wspomina także tę jaskinię, do której, jak pisze, „wegnać można stado stu sztuk bydła.” Jaskinia była więc znana od dawna, dopiero jednak w latach międzywojennych zaczęli tu trafiać pierwsi turyści. Podobno zwierzęta gospodarskie ukrywali tu przed okupantem niemieckim mieszkańcy pobliskich wiosek. Jaskinia używana była także, jako schronienie, przez partyzantów. Od roku 1993 grota stanowi pomnik przyrody nieożywionej. Obszerną komorę zwiedzać można bez latarki. Niewiele poniżej jaskini, na potoku Dusica obejrzeć można wodospad o wysokości 5 m, który po większych opadach nabiera szczególnej efektowności. Do obu tych osobliwości dojdziemy w mniej więcej godzinę, wyznakowanym w ostatnich latach żółtym szlakiem ze wsi Las.