Kościół św. św. Piotra i Pawła w Katowicach został zbudowany na przełomie XIX i XX wieku, jako siedziba drugiej parafii rzymskokatolickiej w mieście. Twórca planu architektonicznego, diecezjalny radca budowlany Joseph Ebers z Wrocławia, zaprojektował go w stylu neogotyckim. Świątynię wzniesiono z cegły, na planie krzyża łacińskiego. Co ciekawe, w latach 1925-1957 pełniła ona funkcję kościoła katedralnego diecezji katowickiej.
Katowice przez stulecia pozostawały niewielką wioską, położoną na wschodnich krańcach Śląska. W tym czasie mieszkańcy osady podlegali administracyjnie parafii katolickiej w Bogucicach. XIX-wieczny rozwój osady, gwałtowny wzrost liczby ludności, wreszcie przekształcenie dotychczasowej wsi w miasto zrodziło konieczność budowy własnej świątyni. Kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny stanął dopiero w 1870 roku. Po upływie dwóch dziesięcioleci kościół mariacki nie mieścił już wszystkich wiernych, dlatego podjęto decyzję o budowie drugiego, w południowej części miasta. Realizacją inwestycji zajął się ksiądz proboszcz Wiktor Schmidt, a z pomocą finansową pośpieszył arcybiskup wrocławski, kardynał Jerzy Kopp. Na miejsce budowy wybrano plac zakupiony od tutejszego rolnika, niejakiego Adamca. Projekt przygotował diecezjalny radca budowlany z Wrocławia, Joseph Ebers. Mógł się on już wówczas pochwalić takimi realizacjami, jak np. kościół św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym czy kościół św. Henryka we Wrocławiu. Budowę rozpoczęto w roku 1898, a zakończono już w XX wieku - w roku 1902.
Kościół św. św. Piotra i Pawła wzniesiono z cegły, w stylu neogotyckim, na planie krzyża łacińskiego. Od zachodu nad kruchtą wznosi się wieża zwieńczona ostrosłupowym hełmem. Nawa główna przedzielona została krótkim transeptem, za którym znajduje się wielobocznie zamknięte prezbiterium. Wnętrze jest trójnawowe, halowe. Z pierwotnego, jednolicie neogotyckiego wystroju zachowały się m.in. ładne witraże. W 1925 roku, po ustanowieniu diecezji katowickiej, kościół św. św. Piotra i Pawłastał się świątynią katedralną. Był nią aż do 1957 roku.