Bzów to obecnie część Zawiercia. Jako wieś istniał już w XIV w. Miejscowość, przechodząca z rąk do rąk, należała m.in. do Bzowskich, Bonerów, Firlejów, Warszyckich. W 1977 r. została włączona w granice miasta Zawiercie. Godzien obejrzenia w Bzowie jest budynek niewielkiego dworu. Dzisiejsza jego bryła jest wynikiem przebudów, które sprawiły, że obiekt różni się od swego pierwotnego kształtu.
Budowlę wzniesiono zapewne w XVIII w., choć są kontrowersje co do dokładnej daty jej powstania. Wewnątrz zachowała się belka z datą „1738”, jednak przyjmuje się niekiedy, że dwór zbudowany został później, nawet na przełomie XVIII i XIX w. Obecny kształt budowla uzyskała po przebudowie w 1914 r., kiedy to m.in. zasadniczo zmieniono kształt dachu.
Murowany, parterowy obiekt wzniesiony jest na rzucie prostokąta, z przybudówką dawnej kuchni. Elewacja frontowa posiada reprezentacyjną formę z ryzalitem i portykiem o sześciu kolumnach, utrzymanym w stylu typowym dla polskich dworków szlacheckich. Dwór jest dwutraktowy, z sienią na przestrzał. Obecnie jest wykorzystywany na cele mieszkalne. Obok niego zachowały się pozostałości czworaków (dawnych mieszkań służby).
Dwór w Bzowie wpisany został do rejestru zabytków w 1967 r. U podnóża skarpy, na której dwór stoi, znajdują się źródła Czarnej Przemszy. Sam Bzów, leżący nieco na uboczu głównych dróg i peryferyjny wobec centrum Zawiercia, znalazł się na pieszym Szlaku Tysiąclecia (znakowanym kolorem zielonym), którym możemy powędrować stąd do niedalekiego Podzamcza ze słynnymi ruinami zamku Ogrodzieniec, lub też do równie bliskiego Kromołowa ze źródłami Warty.