Drewniany pałacyk myśliwski Habsburgów jest ozdobą Wisły. Nie oznacza to wcale, że Ich Cesarskie i Arcyksiążęce Mości polowali w centrum miasta pod Baranią Górą. Pałacyk stał kiedyś wśród lasów Beskidu Śląskiego, a do Wisły trafił dopiero w 1986 roku. Pałacyk wzniesiono na polanie Przysłop w 1898 roku za sprawą arcyksięcia Fryderyka Habsburga. Gościł on często koronowane głowy, które lubowały się w strzelaniu do pięknych ptaków – głuszców.
Przez stulecia łowiectwo było uprzywilejowanym zajęciem królów, książąt, arystokracji i szlachty. Lasy Beskidu Śląskiego i Żywieckiego upodobali sobie przedstawiciele różnych linii dynastii Habsburgów. Jednym z ulubionych ich miejsc, szczególnie po przejęciu księstwa cieszyńskiego jako dóbr kameralnych, były lasy na Baraniej Górze, obfitujące w zwierzynę płową, dziki i ptactwo. Za najdogodniejsze miejsce, gdzie mogli zatrzymać się utytułowani myśliwi, uznano polanę Przysłop, leżącą na południowym ramieniu Baraniej Góry. W XIX wieku stała tu niewielka leśniczówka, w połowie tego stulecia zastąpiona przez domek myśliwski. W 1863 roku wybudowano nową leśniczówkę, której zgrabną sylwetkę możemy podziwiać i dziś (co ciekawe, to najstarszy budynek drewniany w Wiśle). Tyle, że obecnie to Izba Leśna Nadleśnictwa Wisła. Eksponuje się w niej trofea myśliwskie, a także zwierzęta i rośliny Beskidu Śląskiego. Leśniczówka nie odpowiadała jednak wymaganiom arcyksiążęcym. Wkrótce wzniesiono mały pałacyk w stylu tyrolskim. Wreszcie, w latach 1897-1898, powstał obiekt, który zachował się do dzisiaj. To drewniany budynek na kamiennej podmurówce, stylistycznie nawiązujący do budownictwa alpejskiego. Habsburgom i ich gościom służył do czasów I wojny światowej. Ostatnie polowanie odbyło się w 1916 roku. W pałacyku wypoczywał m.in. cesarz niemiecki Wilhelm II Hohenzollern. Na Baraniej Górze polowano na rzadkiego ptaka – głuszca. To największy przedstawiciel kuraków w Europie. W Karpatach został skutecznie przetrzebiony, ale na szczęście (chociażby w Nadleśnictwie Wisła) prowadzi się jego wolierową hodowlę. Po I wojnie światowej pałacyk (od 1925 roku) pełnił rolę schroniska górskiego. Szczęśliwie przetrwało ono wojnę, by do lat 70. przyjmować turystów. W 1986 roku pałacyk przeniesiono do Wisły na ul. Lipową, gdzie od 3 października 1987 roku jest okazałą siedzibą wiślańskiego oddziału PTTK. Obiekt znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego i na Szlaku Habsburgów.
W okresie letnim :
Poza sezonem letnim: