Wzmiankowana po raz pierwszy w 1628 r. wieś Juszczyna w Beskidzie Żywieckim należała przez długi czas do folwarku w Wieprzu. Miejscowość stała się głośna w 1908 r. z powodu wielkiej i nagłej powodzi, która miała miejsce 16 lipca. Nocą, w wyniku oberwania chmury, przepływający przez wieś potok gwałtownie wezbrał, powodując kataklizm, podczas którego zginęło 21 osób. Stało się to wydarzeniem, które poruszyło całą Galicję. Wstrząs stanowił dla religijnych górali impuls do zbudowania kościoła poświęconego Matce Bożej, która opiekowałaby się wsią. Zamiar ten zrealizowano po I wojnie, w wolnej Polsce. W 1922 r. zawiązano komitet budowy kościoła. Spośród dwóch projektów wybrano tańszy, autorstwa cieśli z Żywca, Stanisława Moskalskiego. Budowla wznoszona była przez kilka lat, od roku 1924 do 1927. Zbudowany na kamiennym podmurowaniu obiekt posiada konstrukcję zrębową. Prezbiterium, o trójbocznym zamknięciu, jest nieco węższe od nawy. Kościół posiada przybudowaną wieżę o konstrukcji słupowej, którą wieńczy hełm z metalowym krzyżem. Dach kościoła posiada obecnie pokrycie miedziane. Świątynia, zarówno z zewnątrz, jak i od wewnątrz została oszalowana deskami. We wnętrzu kościoła znajduje się neogotyckie wyposażenie. W ołtarzu głównym, którego forma nawiązuje do średniowiecznego tryptyku, umieszczony jest obraz Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny oraz figury świętych Piotra i Pawła. W lewym z ołtarzy bocznych przedstawiono Najświętsze Serce Jezusa oraz św. Wojciecha, w prawym natomiast św. Józefa oraz Marię z Dzieciątkiem. Do wyposażenia świątyni należy także drewniana chrzcielnica oraz konfesjonały.