W Zagórzu, północnej dzielnicy Sosnowca, znajdziemy interesujący, klasycystyczny pałac Mieroszewskich. Rezydencja ta stoi w otoczeniu drzew, na niewielkim wzniesieniu, pomiędzy zabudowaniami szpitalnymi a ulicami Dworską i braci Mieroszewskich. Murowany dwór wzniósł w tym miejscu, w drugiej połowie XIX wieku, Józef Mieroszewski; obecny kształt nadano mu – podnosząc o jedną kondygnację – także w drugiej połowie wieku XIX.
Zamieszkane przez około 50 tysięcy ludzi, położone na północny Sosnowca, Zagórze jest największą dzielnicą miasta; w jego granice zostało włączone dopiero w 1975 roku. Dzieje samego Zagórza sięgają czasów średniowiecznych, a o istnieniu osady rycerskiej pod tą nazwą wspomina już słynny kronikarz, Jan Długosz. W następnych stuleciach miejscowość należała do wielu szlacheckich rodzin, w tym do bardzo aktywnych na polsko-śląskim pograniczu Mieroszewskich. W drugiej połowie XIX wieku rozpoczęto tutaj wydobycie węgla kamiennego, założono też hutę cynku. Po II wojnie światowej osada była nawet przez pewien czas miastem, aż wreszcie (w 1975 roku) przyłączono Zagórze do Sosnowca.
Duży wpływ na dzieje Zagórza miała - władająca majątkiem w XVIII i pierwszej połowie XIX wieku - rodzina Mieroszewskich. Dobra zagórskie zakupił Jan Mieroszewski, starosta siewierski. Właściciele mieszkali tu najpierw w typowym dla ziem polskich, drewnianym dworku, który w drugiej połowie XIX wieku zastąpili – z inicjatywy Józefa Mieroszewskiego, szambelana króla Stanisława Augusta Poniatowskiego - również parterowym, tyle że murowanym, pałacykiem z jednym pokojem na piętrze. Do czasów po powstaniu listopadowym dziedziczką majątku była żona Józefa, Jadwiga z Siemieńskich Mieroszewska. Po niej właścicielem Zagórza został Jacek Siemieński, który jako jeden z pierwszych przeprowadził u siebie uwłaszczenie chłopów. Wziął też udział w powstaniu styczniowym, dlatego po jego klęsce musiał sprzedać dobra Chrystianowi Gustawowi von Kramsta, pruskiemu królewskiemu radcy handlowemu, bankierowi i przemysłowcowi. Następnie właścicielem Zagórza zostało Sosnowieckie Towarzystwo Kopalń i Hut, w którego rękach było do 1939 roku.
Piętrowy pałacyk w Zagórzu to prawdopodobnie wynik przebudowy z drugiej połowy XIX wieku. Obecnie pałac Mieroszewskich jest budowlą na planie prostokąta, wymurowaną z cegły i otynkowaną. Elewację frontową ozdobiono dwoma trójkątnymi szczytami po bokach oraz centralnie umieszczonym gankiem z balkonem. W elewacji tylnej wyróżnia się środkowy ryzalit. Pałac otoczony jest przez rozległy park, a jego gospodarzem pozostaje Pracownia Konserwacji Dzieł Sztuki.