Pierwszy kościół drewniany, według tradycji, został wzniesiony w 1432 r. dzięki donacji hrabiego węgierskiego w podzięce za uzdrowienie ze śmiertelnej choroby. Poświadczony źródłowo w 1445 r. Kolejny, również drewniany, został wybudowany w l. 1613-1617. W 1723 r. przeniesiono go do Pawłowa. Na jego miejscu, w l. 1723-36, wzniesiono w stylu barokowym obecnie istniejącą świątynię murowaną, jednoprzestrzenną, z węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie.
Nad zachodnią elewacją masyw wieżowy. Sanktuarium maryjne za sprawą znajdującej się tu cudownej ikony Matki Boskiej Raciborskiej (XVII w.?), wzorowanej na obrazie jasnogórskim, zdobionej koronami poświęconymi przez Ojca Świętego Jana Pawła II, umieszczonej w neobarokowym ołtarzu głównym z 1870 r. Poświadczone źródłowo liczne uzdrowienia i łaski. Wedle legendy cudowny obraz przywiózł do Raciborza Szczepan w podzięce za wybawienie z rąk husytów. W kościele ołtarze: Ukrzyżowanego Pana Jezusa z wielkim krzyżem pośrodku oraz św. Marii Magdaleny, św. Józefa i Przenajświętszej Krwi z obrazami Lammicha z 1869 r. Nad chórem umieszczony obraz przedstawiający Marię przekazującą różaniec św. Dominikowi, zaś na lewo od ołtarza głównego „Objawienie św. Franciszka”.
Przed kościołem postawiony w 2006 r. pomnik Jana Pawła II.