Pińczyce są niedużą, ale starą miejscowością, położoną w połowie drogi z Koziegłów do Siewierza, na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. W jej pobliżu ma swoje źródła rzeka Brynica. Osada powstała prawdopodobnie już w XIV wieku, ale pierwsze wiadomości o niej zostały zapisane w wieku następnym. W okresie staropolskim jej posiadaczami byli m.in. Ujejscy, Kotowiczowie i Dziembowscy. W XVIII stuleciu właścicielami tutejszego majątku zostali przedstawiciele włoskiego rodu Bontanich, którzy w Polsce uzyskali szlachectwo. To właśnie oni zbudowali przy dworze pierwszą, jeszcze drewnianą kaplicę. W 1784 roku, staraniem Jana Kazimierza i Kassyldy Bontanich obiekt drewniany zastąpiono murowanym z kamiennych ciosów. W następnym stuleciu kościół św. Michała Archanioła dwukrotnie remontowano, a w 1903 roku stał się siedzibą parafii św. Michała Archanioła.
Kościół św. Michała Archanioła wyróżnia się niewielkimi rozmiarami. Nawa jest szeroka, ale krótka. Od południa przylega do niej zamknięte półkoliście prezbiterium. Najbardziej reprezentacyjna jest elewacja frontowa, wyróżniająca się płynnością linii, ze smukłą wieżą zwieńczoną hełmem z latarnią, ozdobiona pilastrami, wolutami i girlandami. Wnętrze posiada sklepienie żaglaste. Zachował się wystrój i wyposażenie w stylach barokowym i rokokowym. W późnobarokowym ołtarzu głównym odnajdziemy pochodzący z końca XVIII wieku obraz św. Michała Archanioła. Ołtarze boczne, również późnobarokowe, pochodzą z kościoła w Koziegłówkach. Świątynię otacza kamienny mur, w którego narożnikach postawiono ciekawe, przykryte dachem namiotowym, nieduże baszty. W pobliżu kościoła św. Michała Archanioła stoi zabytkowa, dwukondygnacyjna plebania - dawny pałac właścicieli Pińczyc. Niegdyś barokowy, pochodzący z wieku XVIII, został w XIX stuleciu przebudowany na potrzeby parafii. Niestety, zatracił wtedy swe cechy stylowe i nie prezentuje się dzisiaj zbyt atrakcyjnie.