Sadów, zwany też w gwarze śląskiej Sodowje, a po niemiecku Sodow, leży w gminie Koszęcin w powiecie lublinieckim. Tutejszy murowany kościół św. Józefa pochodzący z początku XIV w. jest jednym z najstarszych na Śląsku. Obok niego znajduje się drewniana dzwonnica, wzniesiona później, bo w XVII w. Ten właśnie obiekt sprawił, iż miejscowość znalazła się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego.
Sadowska parafia powstała na prawie polskim już w XIII w. W 1331 r. biskup Nanker konsekrował tutejszy kościół, którego ówczesna bryła najprawdopodobniej ograniczała się do obecnego prezbiterium. Kościół nosił wówczas wezwanie Wszystkich Świętych. W ciągu wieków świątynia kilkakrotnie zmieniała swój kształt. W okresie reformacji, jak wiele innych na Śląsku, przez pewien czas znajdowała się w rękach protestantów, którzy zresztą ją zdewastowali. Po powrocie do katolików była remontowana w 1671 r. Wówczas zmieniono wezwanie kościoła na św. Józefa. Także w XVII w. dobudowano do niego kaplicę św. Jadwigi. Z tego też okresu pochodzi barokowe wyposażenie kościoła, jak główny ołtarz św. Józefa oraz ołtarze boczne - Matki Bożej i św. Barbary, a także ambona i organy.
W XVII w. wybudowano wolno stojącą na kamiennej podmurówce, drewnianą dzwonnicę. Obiekt ten, nakryty kulistym hełmem, w naszych czasach znalazł się na Szlaku Architektury Drewnianej. Parafia w Sadowie należała do bardzo dużych pod względem powierzchni i znajdowało się tu kilka kościołów filialnych, po części stanowiących zresztą cenne obiekty zabytkowe. W XIX w. na jej terenie leżały 34 wioski. Z biegiem czasu, na tym terytorium zaczęły się wyodrębniać nowe parafie. Rok 1868 przyniósł erygowanie parafii w Boronowie, rok później powstała parafia w Koszęcinie. W wieku XX nowi proboszczowie objęli kolejne parafie: w Olszynie, Cieszowej oraz Rusinowicach. W 1984 r. Sadów, oprócz parafii, stał się siedzibą dekanatu. W czasach nam bliższych, bo w r. 1994, sadowscy parafianie ufundowali trzy dzwony o imionach Anna, Maria i Kazimierz.