Stare Tarnowice leżą na zachód od centrum Tarnowskich Gór. Źródła historyczne po raz pierwszy wspominają o tej osadzie już na początku XIV wieku, wymieniając jej właściciela – rycerza Adama. Później znaczniejszymi rodami, władającymi tymi ziemiami byli Wrochemowie i Donnersmarckowie. W wieku ubiegłym miejscowość została przyłączona do Tarnowskich Gór.
Kościół św. Marcina Biskupa i Wyznawcy w Starych Tarnowicach zbudowano pod koniec XIV wieku, a niedługo później do jego nawy dostawiono wieżę. Z początku był on filią parafii w Reptach, ale już w 1415 roku biskup krakowski wydzielił osobną parafię, z siedzibą w Starych Tarnowicach. W drugiej połowie XVI i na początku XVII wieku kościół należał do protestantów. Podczas wojny 30-letniej powrócił we władanie katolików. W pierwszych dziesięcioleciach XVIII wieku budynek dwukrotnie poddano gruntownym przebudowom, w wyniku których nabrał cech stylu barokowego. W latach 1899-1902 w sąsiedztwie starego kościoła wybudowano okazalszy, tym razem neoromański, który stał się siedzibą parafii.
Stary kościół św. Marcina, jest orientowany, wymurowany z kamienia wapiennego, z drewnianym belkowaniem dachu, który został obity gontami. Od strony zachodniej wznosi się prosta, postawiona na rzucie kwadratu wieża, przykryta barokowym, baniastym hełmem z sygnaturką. Mniejszą sygnaturkę umieszczono na dachu nawy. Do nawy przylega węższe, zamknięte trójbocznie prezbiterium. Od północy i od południa dobudowano w XVIII wieku dwie kaplice; północną zdobi ładna kopuła. Wnętrze jest jednonawowe, a w nim można podziwiać XVIII-wieczną polichromię oraz kopię wizerunku Matki Bożej Piekarskiej z drugiej połowy XVII wieku.