Obszar Warowny Śląsk była to sześćdziesięciokilometrowa linia umocnień, którą państwo polskie zbudowało, głównie pod koniec lat 30. ubiegłego stulecia, na Górnym Śląsku. Jej zadaniem była ochrona przemysłowego centrum kraju przed spodziewaną agresją ze strony Niemiec. Umocnienia składały się z potężnych punktów oporu i pozycji polowych, które obfitowały w schrony bojowe (w tym ciężkie), tradytory artyleryjskie, fortyfikacje i schrony polowe, transzeje, budynki towarzyszące i inne. Na granicy Zagłębia i Śląska, nad rzeką Brynicą powstał w tym czasie szereg budowli hydrotechnicznych, które miały być wykorzystane do celów obronnych. I właśnie w pobliżu zalewu Kozłowa Góra, w kolonii Wesoła we wsi Dobieszowice, zbudowano w 1937 roku grupę bojową „Wesoła”, która - wraz z obiektami w Wymysłowie - miała stanowić najważniejszy punkt oporu w północnym fragmencie umocnień Obszaru Warownego „Śląsk”.
Ciężki schron bojowy nr 52 „Wesoła” został zbudowany z betonu w klasie odporności „D”. Wyposażono go m.in. w kopułę obserwacyjno-bojową model 38, wyprodukowaną przez zakłady w Ostrowcu Świętokrzyskim, ckm-y za tarczami pancernymi z wkładką przeciwrykoszetową oraz rkm-y. Przypuszcza się, że załogę schronu mogło stanowić nawet 12 osób. Obecnie obiektem opiekuje się Stowarzyszenie Na Rzecz Zabytków Fortyfikacji „Pro Fortalicium”. Przeprowadziło ono remont schronu i adaptację na cele muzealne. Z zewnątrz schron bojowy nr 52 zwraca uwagę ochronnym malowaniem, a w środku można zobaczyć np. część oryginalnego wyposażenia, jak i wiele innych przedmiotów związanych z II wojną światową.